BROEKJE ZONDER BRANDING

Wij stonden gisteren op een rustig plekje langs weg nr 15, een soort uitwijkplek maar dan veel groter. Na een tijdje stopte er een andere camper, ook een Nederlander en die zag dat het goed was daar en besloot ook te blijven. Even later een Duitse camper en die kwam er ook gezellig bij staan. In de loop van de middag kwamen en nog meer langs maar die vonden het kennelijk te vol worden.

 Dit kun je toch geen drukke plek noemen? Maar wel een interessante, want vanmorgen, tijdens mijn ochtendwandeling trof ik voor onze camper een damesonderbroekje in het gras en dat lag er beslist niet die avond er voor. Nu hadden wij 's nachts wel wat auto's gehoord, maar dat hoor je wel meer.

Wonderlijk.
Vanmorgen op pad gegaan naar Stryn, aan het eind van de Nordfjord en vlak bij een uitloper van de Jostedalbreen, de grootste gletscher van Europa. Met de boot waren we daar ook al eens geweest en het had op ons veel indruk gemaakt. Het was mogelijk om op twee manieren in Stryn te komen, door veel tunnels en over de pas. Omdat het prachtig weer was kozen wij voor de pas, dus linksaf bij Grotli en het smalle pad op dat aanvankelijk nog heel goed berijdbaar was, maar steeds minder van kwaliteit werd. TomTom, die weer praatjes had gekregen, riep ieder drie minuten: KEER OM! Maar dat deden wij natuurlijk niet. Je kon niet zeggen dat we niet gewaarschuwd waren. De weg werd steeds smaller en ook de stukken naast de weg werden minder, die waren er soms helemaal niet en je reed dus over een soort brug zonder leunigen die niet al te breed was. Het landschap werd desolater, maar steeds indrukwekkender. Genieten dus. Maar de bijrijder zat iets te krampachtig in haar stoel en genoot niet met volle teugen. Bang voor een tegenligger.
En ja hoor, vlak voor een bocht verscheen er een. En meteen een forse ook, een grote bus vol toeristen die allemaal ontspannen zaten te genieten. De buschauffeur en ik keken elkaar aan en dat was voldoende. Hij ging 10 meter achteruit en ik kon in een klein uitwijkplekje ver genoeg naar rechts en daarna was iedereen weer gelukkig. Geen deuken, geen schrammen en niet in een ravijn gevallen, wat wil je nog meer. Daarna nog een paar kleinere tegenliggers maar daar werden we niet meer nerveus van en de bijrijder kon ook met volle teugen van de rit genieten. We zijn vaak gestopt op plekjes waar dat mogelijk was en soms ook gewoon maar even zo, druk was het in geen geval. De weg was zo'n 27 km en we hebben er lang over gedaan. Na afloop zeiden we tegen elkaar dat het de moeite zeker waard geweest was.
Kijk maar.

 Dit is de noordkant van de bergen waar de gletscher bovenop ligt. Deze wand is zeker 100 meter hoog.

De kloof waar we door reden werd steeds smaller, in de verte zag je de weg lopen, een flink stuk lager dan waar we stonden.
Aan het eind kwamen we weer op weg nr 15 en die was weer prima. Zoals een provinciale weg bij ons, maar al het verkeer moet daar wel overheen, van fietsers tot tractoren en vrachtauto's met extra brede lasten. Hup zwaailichtje aan en rijden maar, u wijkt wel. Dat deden we zeker.
Van Stryn zijn we naar Briksdalen gereden om het uiteinde van de gletscher te zien en dat was weer prachtig.

Toch was ook hier de gletscher afgenomen in vergelijking met de vorige keer en dat was is 2005. Maar het blijft een indrukwekkend stuk ijs.
Op weg naar de gletscher zagen we een mooie camping langs het meer en op de terugweg zijn we daar gaan staan, we hadden die camping al geselecteerd in het boekje en het is zoals daar gezegd wordt. Een prachtige plek met alles er op en er aan. Onder andere internet om dit blogje te maken.
Maar ook
GROOTBEELD TV VOOR DE WEDSTRIJD VAN ZONDAG